مرزمیان دریای شور و شیرین
(وَهُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَیْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَحْجُورًا) [الفرقان: 53]

"او کسی است که دو در یا را در کنار هم روان میسازد( وبر اثر وزن مخصوص, یعنی تفاوت درجۀ غلظت آب شور وشیرین, آمیزۀ هدیگر نمیشوند) این یکی شیرین است, وآن دیگر شور شور! خداوند در میان آن دو حاجز ومانعی ایجاد کرده است که آنها را کاملاً از هم جدا ساخته است".

در قرآن كریم آیات بسیاری است كه انسان را به تفكر در آفرینش آسمان و زمین و كوهها و دریاها ونباتات و حیوانات و حشرات دعوت می كند و نظامتعجب آوری را كه در هر یك از انواع حكم میكند، گوشزد می فرماید
فیروز آبادی در فرهنگ خود چنین میگوید:
حجر: منع, ودر اینجا به معنی مانع است, وبرزخاً, به معنی حاجز , مراد تفاوت درجۀ غلظت آب شور وشیرین , وبه اصطلاح وزن مخصوص است, یعنی حد فاصل را حجر محجور گفته شده است که هر یک از محدوده آبهای مورد نظر (یعنی آب شیرین و آب شور و آب ترکیبی آنها) شرایط زیستی خاص خود را دارد، در صورتی که موجود زندهاز آن بیرون برود و یا وارد آن بشود می میرد. البته حیوانات که در آنجا هستند بنابر فطرت خود از آنجا بیرون نمی روند.
مناطق ریزش آبها
1ـ محل آب شیرین از طرف رود خانه
2ـ محل آب شور از طرف دریا

3ـ محل مانع میان رودخانه و دریا, که این را برزخ می نامند

در جاهـائـی کـه دو دریـای شـور و شـیـریـن (یعنی دریا و خور) به هم می رسند آب آنها بطور عمودی درجه به درجه در هم مخلوط می شود. وسط آنهایعنی نقطه ای است که صد درصد در هـم مخلوط شده اند، وغلظت آنها پـنجاه پنجاه شده نقطه"برزخ" است. (برزخ مرزناپیدا است واینطرف و آنطرف آن با هم فرق می کند). از "برزخ" رو به طرف دریا آب رفته رفته بطور عمودی شورتر می شود تا به نقـطه شوری صد درصد می رسد که آغاز دریای واقعی است. و برعکس از "برزخ" رو بطرف خور بطور عمودی رفـته رفـته از شوری آب کاسته می شود تا به نقطه شیرینی صد درصد می رسد که همان خور واقعی است. از نقطه آب صد درصد شور دریا تانقطه آب صد درصد شیرین حد فاصل میان آنها" است.

 

در اعماق دریاها برخی از موجودات هستند که اگرازحدود خود بیرون شوند هلاک خواند شد (مرج )به معنی, سوی هم سر داده است . مجاور هم رها وروان کرده است( البحرین) مراد تمام آبهای شیرین جهان وتمام آبهای شور آن است که با وجود جزر ومد آب دریا ها که در شبانه روز دو مرتبه بر اثر جاذبۀ ماه صورت میگیرد, یعنی آبهای شیرین در میان آبهای شور وبالعکس .

 
چیزی که توجه متفکران را به خود جلب می کند اشاره خداوند متعال به وجود دو موج در دریا ها است. با تکامل تکنولوژی و فرستادن زیر دریایی های مخصوص به اعماق اقیا نو سها، دانشمندان متوجه گشتند که بعلت غلظت بیشتر آبهای واقع در اعماق دریاها "در مقایسه با آبهای سطحی" دو نوع موج در درون آنها پدید می آید

دریاها نیز در واقع از دریاهای متعددی تشکیل شده اند که از نظر غلظت و ترکیب و شرایط زیستی و غیره با هم فرق میکنند، ولی برزخ یعنی مانع میان آنهاست و با هم مخلوط نمیشوند. این را انسان در عکس برداری ماهواره ای از دریاها در قرن 19کشف کرد. وقتی دید رنگ آبهای دریاها با هم فرق میکنند آنها را بررسی کرد و دید که دریاهادر واقع از دریاهای متعدد تشکیل شده که بهم وصل هستند .
چنانکه دراین باره قرآن کریم می فرماید: (إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ لَآَیَاتٍ لِأُولِی الْأَلْبَابِ) [آل عمران: 190].مسلماً در آفرینش ( عجیب وغریب ومنظم ومرتب) آسمانها وزمین وآمد ورفت ( پیاپی, وتاریکی وروشنی, وکوتاهی ودرازی) شب وروز, نشانه ها ودلائلی( آشکار برای شناخت آفریدگار وکمال ودانش وقدرت او) برای خرد مندان است

 
در تصویر بالا می توانیم جدایی آب شیرین و شور را همانطوری دریاها ونیز آبهای داخل زمین که مصدرش باران می باشد با هم یکجا در حرکت هستند لیکن بدون هیچ تغیری در آمیزش یکدیگر چنانکه خداند فرمود:(مرج البحرین هذا عذب فرات وهذا ملح أجاج)این یکی شیرین است, وآن دیگر شور شور!

 

تصویری لیزری بیان گر بیرون شدن آبهای شیرین از اعماق خلیج Waquoitدر سپتامبر 2002 بوده واین دائرۀ که به نظر می آید نشان دهی آن مناطق است که از آن آبهای شیرین بیرون می آید

موجها یا جریانهای آب در اعماق، به دلیل تفاوت میان غلظت لایه های آب ایجاد می شوند. آبی که غـلظت بالاتری دارد زیـرِ آبِ گرمتر که غـلظت کمتری دارد جریان پیدا می کند. تفاوت میان غـلظـت لایه های آب نیز به آنها و غـلظت نمک آنها بستگی دارد. آب سرد نسبت به آب گرم از نمک بیشتر و غلظت بالاتری برخوردار است.
خداوند پاک فرمود: ( مرج البحرین) بیان گر حاجز ویا مانع میان دو دریا می باشد
این خوب بوضوح میرسد که خداوند متعال ( مرج البحرین ) گفت, ومرج النهرین نگفت . برای اینکه مرج النهرین, با یکجا شدن دو رود به میان می آید.